هزار وای بر کسی که چنین جسارتی کرد

 

 

دل امـــــام زمـــــان زیــــن عـــزا پــــریـشان است

کــــه مــــرقـــــد دو ولـــــی خـــــدای ویران است

ســـــزد کــــه چــشــم جـــهان خـون در این عزا گرید

کـه چـشـــمِ چـــشم و چـــراغ رسـول گـــریــان است

ضــــریـح عـســکریـیـن از شــــرار آتـــــش سـوخت

دل هـــر آنـکـه مــحــب عــلـیـسـت ســوزان اســـت

بـه شـــهر ســـامــــره شــــد قـــبـه ای خراب کز آن

زمـــیـــــن و عـــرش و ســـمـــاوات نـورباران است

بـــــه جـــــای دوســـــت که خاکی به سر کند آن جا

به گــــرد مــــرقـــدشـــان خـصــم دون فراوان است

تــــو گــــویـــی آنــــــکـــه عــــزادار بهر سامرا

مــــدیـــنــه و نـجـف و مــکــه و خــــراسـان است

چــــو گـــل کـــه در قـفـس خــارهـاســت زنــدانی

حــــرم اســـیــر مـــریـــدان آل ســفــیــــان اسـت

کــسـی کــه بـــاغ بـــهـــشـت از وجود اوست بهشت

مــزار مــــادرش از جــور خــصــم ویــــران اســـت

کـــســـی کـــــه عــــالـــمـیان میهمان لطف وی اند

دلــــش بــــه غـصـــه و چشمش به اشک مهمان است

سید رضا هاشمی

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد