برخلاف آنان که پنداشته اند اتظار ظهر یعنی دست روی دست گذاشتن و از حرکتهای اصلاحی جامعه کنار رفتن و فقط گلیم خود را از آب بیرون بردن، و به جریانات اسلام دینی  و اجتماعی بی تفاوت ماندن هرگزچنین پنداری درست نیست.برعکس انتظار یعنی در طلب عدالت و آزادگی  و آزادی فعالیت کردن و در نپذیرفتن ظلم و باطل و بردگی  و ذلت وخواری ، مقاومت کردن و در برابر هر ناحقی  و ستمی  و ستمگری ایستادن است.مجاهدتهای خستگی ناپذیرو فوران های خونین شیعه در طول تاریخ ، گواه این است که درمکتب،هیچ سازشی  و سستی راه ندارد.شیعه در حوزه انتظار یعنی انتظار غلبه حق بر باطل و غلبه داد بر بیداد و غلبه علم بر جهل و غلبه تقوا بر گناه همواره آمادگی خود را برای مشارکت در نهضتهای پاک و مقدس تجدید می نماید و با یاد تاریخ سراسر خون و حماسه سربازان فداکار تشیع مشعل خونین مبارزات عظیم را بر سر دست حمل میکند.

اینکه به شیعه دستور داده اندکه به عنوان منتظرهمیشه سلاح خود را آماده داشته باشد و با یاد کردن نام قائم آل محمد(ص)قیام کند ناش از همین آمادگی است ناشی از همین قیام و اقدام است.